De wereld stond het afgelopen jaar niet alleen even op zijn kop, maar maakte een driedubbele radslag en salto achterover. Juul, ons aller favoriete winkel zoals we haar al 13 jaar kenden, kreeg een nieuwe eigenaresse. Oei, da’s spannend. Beetje eng ook wel. Want wie is die nieuwe dan? Wie blijven er allemaal werken? En natuurlijk het allerbelangrijkste:
WHAT ABOUT THE CLOTHES?
We hopen dat iedereen inmiddels van de schrik is bekomen. Die nieuwe bleek zo gek nog niet te zijn, zelfs een bekend gezicht voor wie vijf jaar terug goed heeft opgelet. Personeelsbestand, hoewel gehalveerd (zowel in aantal als in lengte), is nog oud en vertrouwd en over de kleding hoeven we het niet te hebben: die is zoals altijd FABULOUS en wordt met ongekend enthousiasme ontvangen in de winkel en op de vele (vele) Facebookposts. En dus vonden nieuwe eigenaresse Peggy en ik het tijd om na een jaar hard werken even een weekendje de tijd te nemen om wat broodnodige stoom af te blazen in Europa’s beste winkelstad (op Den Bosch na dan). Londen! Het toeval wil dat Peggy en ik zussen zijn en ons geplande tripje mooi samenviel met het jaarlijkse uitstapje dat we maken met onze moeder en andere zus om onze inspiratie aan te vullen (en onze portemonnees te legen). Wat goed gelukt is, al zeg ik het zelf. Aangezien de hele familie tegenwoordig door Peggy verplicht wordt haar complete garderobe bij Juul aan te schaffen, waren we beperkt tot het kopen van make-up, accessoires en heel, heel veel schoenen. Oh ja, en er was ook nog tijd voor sightseeing. Dachten we. Het mag dan ook een prestatie heten dat de vier keurige trolly’s die het vliegtuig in gingen op de heenreis, op de terugweg op mysterieuze wijze veranderd waren in maar liefst 3 (!) extra grote, tot de nok toe gevulde koffers. Zie dat maar eens met de metro naar het vliegveld te krijgen.
Net toen ik overwoog om één van de koffers (die ongeveer net zo groot zijn als ikzelf) met een riem aan mijn rug te bevestigen, vonden we een constructie waarbij trolly’s, handtassen en koffers zo op elkaar balanceerden dat we alles in één keer mee konden rollen. Een potje tetris is er niets bij. Op dat moment dachten we nog dat het vervoeren van de bagage van A naar B die dag onze grootste uitdaging zou zijn. Ha, hahahaha. Wat dat even een inschattingsfout…
London: Final Call
Vlieg nooit met Ryanair. Dat is alles wat ik erover kwijt wil.