Oke, vooruit. Misschien moet ik toch nog eventjes uitleggen wáárom je dan niet meer met Ryanair zou moeten vliegen…
Het was dus zo.
Voor wie het zich nog herinnert: aan het eind van onze shoppingtrip in Londen arriveerden we, met ieder ons lichaamsgewicht aan bagage, op het vliegveld. Dat er geen tas of koffer in de trein is blijven liggen mag al een wonder heten, maar dat terzijde. We waren (uiteraard) keurig op tijd, ons schema was al het hele weekend van minuut tot minuut ingevuld om te garanderen dat we geen enkele winkel zouden missen. Wij vrolijk door de bagagecheck van Ryanair (de extra koffers hadden we al ingecalculeerd), so far, so good. Tot we door de poortjes naar de gate kwamen, bij de security check. De mensenmenigte die zich voor ons uitstrekte werd alleen gescheiden door poortjes om ons door ongeveer 23098127 banen op en neer te leiden. Heb je ooit op de eerste zaterdag van augustus bij de Droomvlucht in de rij gestaan? Dat idee. Oké, rustig ademhalen. Niks aan het handje. Wij sloten als brave toeristen rustig achteraan in de rij. Toen we een half uur later nog niet eens het eind van de rij konden zien begon ik me een klein beetje zorgen te maken. Toen ik nog een uur later eindelijk mijn handbagage door de scan mocht halen was er sprake van lichte paniek. Toen de trolley van iemand uit ons reisgezelschap (ik noem geen namen) tot drie keer toe door de scanner moest omdat er niet één, maar twee flessen parfum in bleken te zitten kon ik zelfs nog even sereen glimlachen. Maar toen ons werd verteld dat onze vlucht inmiddels al aan zijn final call toe was en de gate nog een kwartier lopen was brak het zweet me uit. Of zeg maar: gutste van mijn lijf, zeker na de anderhalve kilometer sprint die we nog af moesten leggen, met een trolley op mijn nek. Usain Bolt, eat your heart out. Het moment dat we daadwerkelijk bij de gate aankwamen was onwerkelijk. Het vliegtuig stond er nog wel, maar we mochten er niet meer in. Evenals vijftien andere passagiers, die hetzelfde drama hadden meegemaakt en al ruim voor de aanbevolen tijd op het vliegveld aanwezig waren. Op begrip van Ryanair hoefde niet gerekend te worden, zij communiceren niet met de security. Waarom zouden ze ook, we mochten allemaal fijne een nieuwe ticket kopen voor de volgende dag! Dubbel kassa. De nacht in het aftandse vliegveld hotel die daarop volgde heb ik net overleefd, al voel ik de veren van het matras nog steeds in mijn rug. Een traumatische ervaring, terwijl ik shoppen normaal gesproken zo rustgevend vind. Ik denk dat we de herinnering maar snel moeten wissen door een nieuw tripje te plannen. Maar niet met Ryanair…
